به گزارش پایگاه 598، این عکسِ در روزهای اخیر به عنوان « سوزناک ترین تصویر زلزله آذربایجان» به سرعت در سطح اینترنت منتشر شد و توجه میلیون ها انسان ها را به خود جلب نمود. - تصویر زیر را ببینید: - پیش از مطالعه ی ادامه ی مقاله، جمله ی زیر را کلیک و یا همین جمله را در گوگل جست و جو کنید. - « سوزناک ترین تصویر زلزله آذربایجان » - نتیجه ی این جست و جوی تصویری در سایت گوگل را نیز ببینید : - همان گونه که مشاهده شد، عکسِ فوق در روزهای اخیر به عنوان « سوزناک ترین تصویر زلزله آذربایجان» به سرعت در سطح اینترنت منتشر شد و توجه میلیون ها انسان ها را به خود جلب نمود ...

حتما  متن  را  در ادامه مطلب دنبال کنید

به گزارش پایگاه 598، این عکسِ در روزهای اخیر به عنوان « سوزناک ترین تصویر زلزله آذربایجان» به سرعت در سطح اینترنت منتشر شد و توجه میلیون ها انسان ها را به خود جلب نمود.

تصویر زیر را ببینید:

پیش از مطالعه ی ادامه ی مقاله، جمله ی زیر را کلیک و یا همین جمله را در گوگل جست و جو کنید.

« سوزناک ترین تصویر زلزله آذربایجان»

نتیجه ی این جست و جوی تصویری در سایت گوگل را نیز ببینید :

همان گونه که مشاهده شد، عکسِ فوق در روزهای اخیر به عنوان « سوزناک ترین تصویر زلزله آذربایجان» به سرعت در سطح اینترنت منتشر شد و توجه میلیون ها انسان ها را به خود جلب نمود.

تا جایی که بسیاری از هموطنان نیز در وبلاگ ها و سایت های خود در خصوص این تصویرِ جانگداز، شعر سرودند و یا در رثای مرگِ این زن و شوهرِ آذری زبان که در ماه رمضان، با زبان روزه ، عاشقانه در آغوش هم جان سپرده اند نثرها نوشتند.

اما هیچ کس نپرسید که « آیا این تصویرِ واقعاً متعلق به زلزله ی اهر و زرقان است ؟»

با این مقدمه ی کوتاه حال به اصلِ متن مقاله می پردازیم :

یکی از تکنیک های همیشگیِ جاعلان اخبار و ناقلان آثار، جعل اخبار و اطلاعات در هنگام خیزشِ امواج احساساتِ مردمی بوده است و در طول تاریخِ سیاست برخی از افرادِ زیرک ، همچون هس - وزیر تبلیغات هیتلر- با شناساییِ به موقع امواج احساسات برخاسته ی مردم، اخبار جعلی و موافق با انتظارات مردم را روانه ی بازار شایعات کرده و با تشدید احساسات، و افزایشِ ارتفاعِ امواجِ خیزانِ احساساتِ جامعه، آنها را به سمتی که می خواهند هدایت و انرژی آنها را به ساحلِ مطلوبِ خود، فرو می کوبند. دشمنانِ انقلاب نیز تا کنون از این شیوه بهره برداری ها نموده با رصدِ احساساتِ پاک مردمی ، بارها به تغییرِ جهتِ سمت و سوی این احساسات پرداخته و با بالاتر بردنِ امواجِ اخبارِ حسی ، به موج سواری پرداخته اند.

***

اینترنت اما یکی از مستعدترین بسترهای اطلاعاتی تاریخ بشری است برای دو نوع انتشار :

1- انتشار فوق العاده سریعِ یک شایعه

2- انتشار اطلاعاتِ سطحی و عوامانه برای مخاطبانِ زودباوری که جویای صحتِ و سقم مطالب نیستند.

نگارنده ی مقاله، عنوانِ « پژواک اینترنتی» یا CP اینترنتی را برای فرآیندِ بسیار آسانِ گستری و پراکنشِ این گونه جعلیاتِ اینترنتی ، برگزیده است.

CP به معنای (Copy Past) است و اشاره به این معنا دارد که دارنده ی رایانه ی شخصی می تواند به سادگیِ چند کلیک و با صرفِ زمان تنها چند دقیقه، امکانِ مشارکتِ در انتشارِ شایعه در سطح کره ی ارض را دارد.

در واقع برای این که یک فردِ کم اطلاع و احساساتی بتواند یک خبرِ دروغ را در سطح تمامِ کره ی زمین منتشر نماید، تنها کافی است دو امکان بسیار ابتدایی برای او فراهم باشد : یک PC و یک CP.

این پدیده همان چیزی است که نگارنده ، عنوانِ « پدیده یPCCP » را برای آن برگزیده و از آن مفهومی را می طلبد که بیانگرِ « میزان ِسادگی انتشار یک شایعه در سطح تمامِ جهان» است.

پدیده ی PCCP یعنی :

یک نفر کاربرِ بی اطلاع و کم تحقیق به تنهایی، بدون نیاز به نفر و امکانات می تواند یک خبرِ بی ریشه ، دروغ و یا نامعتبر را در سرتاسر کره زمین انتشار یا بازانتشار دهد فقط و فقط اگر یک PC در اختیار داشته باشد و دانش او در حد Copy Past باشد .

شاهدِ مدعا، تصویر ِ« سوزناک ترین عکس زلزله ی آذربایجان» می باشد که هم اکنون هر انسانی در سطح جهان با جست و جویِ این جمله آن را می یابد و دردمندانه بر این زن و شوهر اهری! یا زرقانی که در آغوش هم جان سپرده اند می نگرد.

غافل از آنکه این عکسِ مجعول النَسَب، در حقیقت،تصویرِ دو تن از هموطنانِ مرحوم در زلزله ی بم است که نُه سال پیش از این ، در سال 1382دار فانی را وداع گفته اند .

واقعیت این است که این عکس در دی ماه 1382 توسط عکاسی به نام آقای احمد خرم نژاد عکسبرداری شده و همان زمان نیز در برخی وبلاگ ها با عنوانِ «آغوشِ عاشقان زیر آوار» ارایه شد .این لینک را نیز ببینید.

اما جالب این است که با وجود آمارِ سهمگینِ اَبَرزلزله ی بم (جدول زیر)[i]در آن زمان، این همه روی این عکسِ جانگذاز، مانور نشد و در خصوصِ آن مرثیه و شعر و نثر خلق نشد.چرا ؟

چه شده است که امروز این تصویرِ مهجور، از پستوی خاطراتِ خاک نگرفته و از زیرِ آوارهای فراموش نشده ی بم ، بیرون کشیده می شود و برای فروزانتر کردن داغِ دلهای مردمی ، این گونه دروغ پردازی می شود ؟

آیا نیت خیری در کار بوده است ؟ آیا این امر که کسانی تصویر دو تن از درگذشتگانِ بم را به دروغ به زمان و مکان و واقعه ی دیگری نسبت دهیم و بر داغ دلِ بازماندگان و هموطنان بیفزاییم شیوه ای مناسب برای تسلی دادن و آرامش بخشیدن است ؟

قدر مسلم، این گونه جعلیات، برخاسته از نفسِ سلیم و مردم دوست نمی باشد.

نتیجه گیری :

1- مردم و مسئولین هشیار باشند : چندی است که توسط دشمنان پروژه ی تفرقه افکنی میانِ مردم و مسئولین با محوریت « عوامل طبیعی » کلید خورده و در حال پی گیری است. این روزها عواملی همچون گرد و خاک، زلزله و ... مستمسکی شده است برای ایجاد نارضایتی های مردمی و بهانه تراشی برای ایجاد شکاف مردم- حکومت.

2- مردمِ شریف و هوشیارِ ایران آگاهانه دست های پشت پرده را رصد کرده و آلت دستِ دشمنان نشوند.

3- مسئولین با اتکا به نیروهای مردمی و انجامِ به هنگام وظایف در مدیریت جریانات، اهتمام ورزند.

4- PCCP را فراموش نکنیم و با افزایش سطح تحقیق و هوشیاریِ خویش،در زمره ساده لوحان اینترنتی قرار نگیریم.

5- یکی از اصلی ترین معیارهای تفاوت کاربرانِ اینترنتیِ هوشمند با کاربران غیرهوشمند، تشخیص تله هایPCCP است. این خبر را نیز بخوانید.

پیش از به پایان بردنِ این مقاله ی کوتاه، یک سئوال تامل برانگیز مطرح می کنم :

چرا زلزله ی طبس نمی شود زلزله ی خراسان؟ زلزله ی بم نمی شود زلزله ی استان کرمان ؟ زلزله ی رودبار و منجیل نمی شود زلزله ی گیلان ؟ اما زلزله ی اهر و زرقان می شود زلزله ی آذربایجان ؟

آذری زبان های عزیز ! لطفا قدری تامل فرمایید و دست های آهنینِ دشمنان را زیر دستکش های مخملی ببینید

مؤخره :

در این واقعه ی تلخ، قلوبِ دردمندِ ایرانیان دوبار به لرزه درآمد:

نخست، هنگامی که زمین لرزید و هنگامی که زمانِ تفرقه افکنی دشمنان فرارسید.

در این واقعه ی تلخ، قلوبِ دردمندِ ایرانیان از دو زخم آزرد، یکی زخمِ آوارهایی که بر سرِ آذریان پاک نژاد فرود آمد و دیگری زخم آوارهای بهتان که بر فرقِ پاکِ نظامِ اسلامی فرو ریخت.

دکتر اسماعیلی - رئيس شوراي شهر بم - در یازدهم دی‏ماه همان سال بیان داشت: « تعداد تلفات حتی از 50 هزار نفر بيشتر است. زیرا در روزهاي اول بوسيله لودر گودال هايي ايجاد مي شد و اجساد به طور دسته جمعي به خاك سپرده مي شدند و كسي در آمارگيري دخالت نداشت».